Północna ściana Małego Kieżmarskiego Szczytu (2513m)

 

(szkic orientacyjny - prawdziwy stosunek odległości pomiędzy poszczególnymi obiektami nie jest zachowany)

1. Rakuska Kopa; 2. Rakuska Przełęcz; 3. Złota Czuba; 4. Kieżmarska Kopa; 5. Mały Kieżmarski Szczyt 2524m.; 6. Kieżmarski Chłopek; 7. Mała Kieżmarska Kopa; 8. Kieżmarska Drabina; 9. Skrajna Srebrna Drabina; 10. Pośrednia Srebrna Drabina; 11.Pn. filar; 12. Keżmarska Kazalnica; 13. Zadnia Srebrna Drabina; 14. Złota Przełączka; 15. Złota Ławka; 16. Złoty Kocioł (Kocioł Poszukiwaczy Skarbów); 17. Złoty Kopiniak; 18. Złoty Mur; 19. Złota Baszta; 20. Złota Turnia; 21. Miedziana Baszta; 22. Złota Drabina (jej przedłużeniem jest Niemiecka Drabina); 23. Skrajny Kieżmarski Strażnik; 24. Pośredni Kieżmarski Strażnik; 25. Zadni Kieżmarski Strażnik; 26. Kieżmarski Kopiniak; 27. Złoty Komin; 28. Srebrny Komin; 29. Komin Stanisławskiego; 30. Złoty Strażnik (po jego lewej stronie znajduje się Srebrny Kociołek); 31. Wielki Złoty Ogród; 32. Wielka Złota Kazalnica; 33. Mokra Drabina; 34. Mały Złoty Ogród; 35. Miecz; 36. Szabla; 37. Pośrednia Złota Kazalnica; 38. Mała złota Kazalnica; 39. Złote Spady; 40. Srebrny Ogródek; 41. Ucho

Północna ściana Małego Kieżmarskiego Szczytu to bez wątpienia jedno z najpiękniejszych urwisk tatrzańskich. Wysokość jej dochodzi do 900 metrów, co w połączeniu ze skomplikowaną topografią daje ścianę o charakterze alpejskim. Pierwszą znaną drogę przechodzącą przez północną ścianę odkryto w XVIII wieku. Stało się to przy okazji poszukiwań górniczych. Złotą i Niemiecką Drabiną dostawano się do Miedzianego Ogródka u początku Miedzianych Ławek. Póżniej chodzono tamtędy na Łomnicę. Po raz pierwszy przeszli pn. ścianę bracia Komarniccy 18.VIII.1912. Omineli jednak dolne, 500 metrowe partie ściany. Próby podjeli też bracia Szczepańscy, Mieczysław Świerz i Jerzy Leporowski w 16 lat później, ale wycofali się z powodu dużych trudności u początku Srebrnego Komina (komin ten został pokonany dopiero w 1974 roku. Podczas wspinaczki użyto 6 nitów, 40 haków, 8 klinów i 6 haków specjalnych). Za pierwsze przejście dolnego piętra ściany uznaje się drogę wiodącą Kominem Stanisławskiego (Bolesław Chwaścicki, Witold Ostrowski i Wiesław Stanisławski, 12-13 VII 1932). Pierwszego wejścia przez oba piętra urwiska dokonali drogą Stanisławskiego Marian Paully i Jerzy Piotrowski 11 VIII 1946. Pierwsze wejście zimą odbyło się za udziałem Jadwigi Honowskiej, Zofii Krókowskiej i Jana A. Szczepańskiego 8-9 IV 1928. Ominięto jednak urwiska ściany wspinając się Złotą i Niemiecką Drabiną do Złotej Przełączki, skąd pn.-zach. granią na szczyt. Pierwsze przejście zimowe całą północną ścianą jest zasługą Karela Cermana i Arna Puskasa (19-20 III 1953).

 
 

ecrin (at) olo.katowice.pl